Bully ka rin!

PREAMBLE: Alam ko matagal na simula nung huli kong blog. Sa mga masusugid kong mambabasa, salamat at kahit paano ay may bumibisita pa rin sa blog ko kahit na alam kong mga aksidenteng na-click niyo lang ito hoping na isa itong blog ng mananakbong doktor. Sa mga kebs lang, salamat din at nagawi kayo dito.

Ito ay hango sa kwento ng aking kaibigang itatago natin sa pangalang Georgina. Ubod kasi siya ng sexy, you’ll jizz in your pants. (GMG sa mga hindi naka-gets).

Well, si Georgina ay kakaalis lang sa opisina kung saan ko siya nakasama bilang taga-dila ng envelope sa isang malaking lugawan.

Backstory: Si Georgina ay kilala nung high school pa bilang isa sa mga nang-aapi sa classmate niya dahil sa kaitiman ng balat. Kinamalas-malas naman niya na isa nang senador ang classmate niyang ito. Si Georgina rin ay napatawag na sa principal’s office kasi napagkamalan siyang sumigaw ng “Nog-nog” sa gitna ng speech ng ama ng classmate niyang hindi kaputian.

Anyhow, may kabutihang loob naman itong si Georgina. Hindi naman kami siguro magkakasundo kung hindi. Or siguro lang pareho kaming masama ang ugali.

Ngayon, nag-resign siya dahil nakahanap ng ibang lugawan na may libreng pabahay. Akala niya mas mapapabuti ang buhay niya. Hindi daw. Mayron daw kasi sa kanyang nambu-bully. Nung una, natawa ako. Paano ba naman may mambubully sa kanya? Eh mas di hamak na hindi siya magpapaapi. Nung in-elaborate niya, nagulat ako.

Minsan daw, habang nasa station siya biglang may lumapit sa kanya, na ating pangalanang si Ermengard, at pinuna ang grande caramel macchiato niya na binibili naman niya araw-araw kasi yun ang secret niya sa kanyang kaseksihan. Sabi daw, “Wow, Starbucks! Sign of success!” Condescendingly, syempre. Ito daw ay galing sa isang malditang ka-opis niya na obviously anak mayaman.

Isang beses pa, lumapit uli si Ermengard at pinuna ang mga bag niya at gadgets. Sabi, “Wow, ang gaganda ng gamit mo ah. Nakuha mo na ang back-pay mo?” Araw-araw nagpatuloy ang matatalas na comments na ito, ayon kay Georgina.

Dahil alam kong maldita rin si Georgina, tinanong ko kung ano ang ginawa niya. Sinubukan daw niya magsumbong pero patuloy pa rin si Ermengard sa pang-aapi sa kanya.

Nung una, nainis ako kay Ermengard. Hindi ko maisip kung bakit niya ginagawa kay Georgina yun. Nung napaisip ako, sinabi ko kay Georgina, kinakarma na siya. Masakit pero totoo. It sucks to be at the receiving end of bullying.

Mas madaling sabihin o isipin na tayo ay na-bully. Nung high school, ng mga classmate o schoolmate, ng mga kalaro, ng mga kapatid, ng mga magulang. Ang mahirap tanggapin na madalas tayo ang bully. Isipin mo, yung tipong nagsabi ka lang ng masamang comment about sa itsura ng nakasalubong mo; or pinuna mo ang suot ng nakasabay mo sa elevator at naghagikgikan kayo ng mga kaibigan mo. Lahat tayo bully. Minsan nagkakaiba lang sa time kung ikaw ang bully o ikaw ang binu-bully.

Maswerte ka kung hindi mo pa nararanasan na ma-bully. Pero isipin mo rin: paano kung biglang magbago ang ihip ng hangin? Paano kung i-bully ka ng boss mo? Paano kung hindi ikaw, kundi ang anak mo naman ang i-bully?

Ngayon mo isipin kung magko-comment ka pa sa amoy ng nakasabay mo sa elevator na hindi mo alam ay napalayas pala sa inuupahang apartment kasi nabaon sa utang. Ngayon mo isipi kung pagtatawanan niyo ba ang matabang babaena nakita niyong naglalakad na mayron na palang inferiority complex simula nung bata pa lang at konting-konti na lang ay magpapakamatay na.